Maja Story ----> 18+

Hej Na forum zalogowałam się nie dawno. Śledzę jednak dłuższy czas losy bohaterów Waszych fotostory. Postanowiłam, że ja także spróbuję swoich sił.
To mój Pierwszy Raz więc proszę o wyrozumiałość, ale też słowa krytyki



PROLOG


- Kochanie telefon do Ciebie !!!
- Już biegnę Mamo! – Maja z szybkością błyskawicy pokonała schody. „To na pewno Josh” – pomyślała zeskakując z ostatniego stopnia. Dłonie drżały jej z nerwów. Czy tym razem Josh zrobi krok naprzód? Tak bardzo na to czekała....



- Maja Karpowski słucham ? – sekundy oczekiwania stawały się wiecznością, w słuchawce słyszała tylko szelest przekładanych kartek – Halo ? – powtórzyła raz jeszcze.
- Och przepraszam Panią najmocniej – powiedział miły głos po drugiej stronie. – Nazywam się Jason Zasperski, firma Zaspersk&Spółka. Została Pani wytypowana na rozmowę kwalifikacyjną w sprawie pracy. Składała Pani u nas dokumenty.
- Tak zgadza się – powiedziała Maja.
- Czy nadal jest Pani zainteresowana naszą ofertą ?
- Oczywiście.
- W takim razie zapraszam Panią jutro na godz. 9, do siedziby firmy przy ulicy Kwiatowej 12.
- Dziękuję. Do widzenia.
- Do widzenia Pani.



Maja usiadła na krześle, które stało w pobliżu. Głowę wsparła na dłoniach i ciężko wzdychnęła. „Pomyliłam się. Może to ja powinnam zadzwonić ? Nie, to niedorzeczne. Nie będę się nikomu narzucać.” Z rozmyślań wyrwał ją głos matki.
- Maja coś się stało?
- Nie mamo, dzwonili z tej firmy, w której złożyłam dokumenty. Jutro mam rozmowę kwalifikacyjną – powiedziała uśmiechając się blado.
- Nie cieszysz się? Zależało Ci na tej pracy.
- Cieszę się mamo. Cieszę.

-------------------------------------------------------------------------

ODCINEK I


Rok, w którym z naszego życia zniknął mój ojciec pamiętam jak przez mgłę. Wir wydarzeń, który potem nastąpił był tak nieoczekiwany dla mnie 10-letniego dziecka, że długo nie mogłam dojść do siebie. Moja mama nagle stała się cieniem. Bałam się wtedy, że w końcu rozpłynie się i zostanę zupełnie sama. Nie mówiła dużo. Płakała.
Co kilka dni przychodzili do naszego domu dwaj mężczyźni. Zabierali mamę, by po kilku godzinach wróciła jeszcze bardziej przejrzysta. Siedziała wtedy przy stole w kuchni. Długo patrzyła w jeden punkt, a potem opierała głowę na dłoniach i szlochała. Nie wiele rozumiałam. Wiem tylko, ze był to ostatni rok, w którym widziałam mojego tatę.


- Maja spóźnisz się ! Już 8:00 ! - mama jak zwykle pilnowała mojej punktualności. Od małego strofowała gdy spóźniałam się choć minutkę na obiad czy kolację. Bardzo mnie to irytowało kiedy wchodziłam w wiek dojrzewania, a bunt należał do mojej obrony przed "złem całego świata".

- Mamo za 5 minut wychodzę. Zdążę. - powiedziałam schodząc po schodach. Mama popatrzyła na mnie jakby zobaczyła ducha i krzyknęła:

- Dziecko kochane! Jak ty wyglądasz ?? Czy ty na prawdę nie chcesz tej pracy? "Chyba faktycznie już mi na niej nie zależy" -pomyślałam w duchu. Jeszcze kilka dni temu, mogłabym oddać wiele by odebrać telefon od tej firmy. Teraz entuzjazm ustąpił zniechęceniu.



Wczoraj kiedy biegłam do telefonu, miałam nadzieję usłyszeć po drugiej stronie czyjś konkretny głos. Pomyliłam się. Przyjaźń legła w gruzach. Przeze mnie.
Z zamyślenia wyrwał mnie szturchaniec mojej mamy.

- Maja rusz się, masz 10 minut. Pomogę Ci, tylko błagam zrób coś z włosami i ubraniem. - moja kochana mama. Nigdy nie przywiązywałam wagi do wyglądu. Nie spędzałam godzin przed lustrem, co mogło mieć wydźwięk w moich relacjach z mężczyznami. Miałam 18 lat, byłam rozkwitającą kobietą, którą w ogóle się nie czułam. Mój jedyny przyjaciel Josh powiedział mi kiedyś, że jak nikt skaczę po drzewach, co jest zrozumiałe, bo przecież tylko chłopcy tak potrafią.

- Teraz wyglądasz stosownie do sytuacji - mama uśmiechnęła się i wypchnęła mnie z pokoju. Głowa bolała mnie nieustannie a w skroniach pulsowała wzburzona krew. Nerwy?

[dirty_job]

Pierwsza ! Narazie nudy ale może się rozkreci ...

[Liv]

+18? Teoretycznie nie powinnam tego czytać No ale...
Podoba mi się Twój styl pisania, ciekawie się zapowiada FS. I takie jest, powiedziałabym, inne. Chyba całkiem nieźle znasz repertuar literatury forumowej i postanowiłaś stworzytć coś oryginalnego
I jeszcze uwaga.
W zdaniach nie używamy tych samych zwrotów grzecznościowych co w listach, czyli "tobie", "ciebie" itd. piszemu małą literą.

Ocenę dam, kiedy akcja się rozwinie.

Ciekawy styl pisania, choc na razie fabuła nie zapowiada się jakoś przyciągająco. No ale pewnie wpadnę. Popracuj nad jakością zdjęc.

Dziękuję za pierwsze komentarze.
Faktycznie zwroty "Cię" lub "Tobie" piszę z dużej litery....poprawie się
A zdjęcia mam na fotosiku i tylko taką rozdzielczość mogę wstawić, chyba, że zwracając uwagę na jakość zdjęć Aya de Chat miałaś coś innego na myśli, to poproszę o podpowiedź
Akcja się rozkręci, zapewniam

- Maja Karpowski słucham ? – sekundy oczekiwania stawały się wiecznością,


Maja Karpowska a nie Karpowski

no ja też nie powinnam tego czytać ale nie mogłam się oprzeć tej pokusie
fajnie napisane więcej błędów nie zauważyłam a przecinków to tam nie sprawdzam może Nysia ci sprawdzi jeśli tu wogóle zajrzy
więc daję ocenę 9,5/10 bo muszę poczekać aż troszkę akcja się rozwinie

P.S.Kiedy następny odcinek?

[Gio]

Napisał Słodka Ślicznotka

- Maja Karpowski słucham ? – sekundy oczekiwania stawały się wiecznością,


Maja Karpowska a nie Karpowski

Wcale nie Moją nauczycielką geografi jest Jolanta Kałużny
A co do FS- wszyscy chyba już powiedzieli, co jest nie tak. I wstyd mi, że tutaj weszedłem- przecież ja nie mam osiemnastu lat

Ps. Jak dla mnie, to to wcale nie jest +18- nie czuć tutaj żadnych emocji :/

[Charionette]

Słodka Ślicznotka- no pewnie, że poprawię

Napisał Mari-Ka

- Kochanie telefon do Ciebie !![color=red]![/c0lor]- @Używamy z reguły tylko jednego lub dwóch wykrzykników.
- Już biegnę Mamo! – Maja z szybkością błyskawicy pokonała schody. „To na pewno Josh.” – pomyślała zeskakując z ostatniego stopnia. Dłonie drżały jej z nerwów. Czy tym razem Josh zrobi krok naprzód? Tak bardzo na to czekała....


- Maja Karpowski(@Może to takie imię... Albo miało być a na końcu słucham ? – sekundy oczekiwania stawały się wiecznością, w słuchawce słyszała tylko szelest przekładanych kartek – Halo_? – powtórzyła raz jeszcze.
- Och przepraszam panią najmocniej – powiedział miły głos po drugiej stronie. – Nazywam się Jason Zasperski, z firmy Zasperski&Spółka. Została Pani wytypowana na rozmowę kwalifikacyjną w sprawie pracy (@ Bez sensu to brzmi. Została wytypowana? A praca to konkurs? Powinno być jakoś tak: Postanowiliśmy panią przyjąć. Proszę przyjść na rozmowę kwalifikacyjną.) Składała Pani u nas dokumenty.
- Tak zgadza się – powiedziała Maja.
- Czy nadal jest Pani zainteresowana naszą ofertą_?
- Oczywiście.
- W takim razie zapraszam Panią jutro na godz. 9, do siedziby firmy przy ulicy Kwiatowej 12.
- Dziękuję!(mogła jakby krzyknąć, ze szczęścia Do widzenia.
- Do widzenia Pani.


Maja usiadła na krześle, które stało w pobliżu. Głowę wsparła na dłoniach i ciężko wzdychnęła. „Pomyliłam się. Może to ja powinnam zadzwonić_? Nie, to niedorzeczne. Nie będę się nikomu narzucać.” Z rozmyślań wyrwał ją głos matki.
- Maja coś się stało?
- Nie mamo, dzwonili z tej firmy, w której złożyłam dokumenty. Jutro mam rozmowę kwalifikacyjną – powiedziała uśmiechając się blado.
- Nie cieszysz się? Zależało Ci na tej pracy.
- Cieszę się mamo. Cieszę... (@Tutaj mógł być wielokropek, fajniej by to wyglądało)

-------------------------------------------------------------------------

ODCINEK I


Rok, w którym z naszego życia zniknął mój ojciec pamiętam jak przez mgłę. Wir wydarzeń, który potem nastąpił był tak nieoczekiwany dla mnie, 10-letniego dziecka, że długo nie mogłam dojść do siebie. Moja mama nagle stała się cieniem. Bałam się wtedy, że w końcu rozpłynie się i zostanę zupełnie sama. Nie mówiła dużo. Płakała.
Co kilka dni przychodzili do naszego domu dwaj mężczyźni. Zabierali mamę, by po kilku godzinach wróciła jeszcze bardziej przejrzysta. Siedziała wtedy przy stole w kuchni. Długo patrzyła w jeden punkt, a potem opierała głowę na dłoniach i szlochała. Nie wiele rozumiałam. Wiem tylko, ze był to ostatni rok, w którym widziałam mojego tatę.


- Maja spóźnisz się_! Już 8:00_! - mama jak zwykle pilnowała mojej punktualności. Od małego strofowała gdy spóźniałam się choć minutkę na obiad czy kolację. Bardzo mnie to irytowało kiedy wchodziłam w wiek dojrzewania, a bunt należał do mojej obrony przed "złem całego świata".

- Mamo za 5 minut wychodzę. Zdążę. - powiedziałam schodząc po schodach. Mama popatrzyła na mnie jakby zobaczyła ducha i krzyknęła:

- Dziecko kochane! Jak ty wyglądasz ?? Czy ty na prawdę nie chcesz tej pracy?
"Chyba faktycznie już mi na niej nie zależy" -pomyślałam w duchu. (Nowy akapit) Jeszcze kilka dni temu, mogłabym oddać wiele by odebrać telefon od tej firmy. Teraz entuzjazm ustąpił zniechęceniu.

Wczoraj kiedy biegłam do telefonu, miałam nadzieję usłyszeć po drugiej stronie czyjś konkretny głos. Pomyliłam się. Przyjaźń legła w gruzach. Przeze mnie.
Z zamyślenia wyrwał mnie szturchaniec mojej mamy.

- Maja rusz się, masz 10 minut. Pomogę ci, tylko błagam zrób coś z włosami i ubraniem. - moja kochana mama. Nigdy nie przywiązywałam wagi do wyglądu. Nie spędzałam godzin przed lustrem, co mogło mieć wydźwięk w moich relacjach z mężczyznami. Miałam 18 lat, byłam rozkwitającą kobietą, którą w ogóle się nie czułam. Mój jedyny przyjaciel Josh powiedział mi kiedyś, że jak nikt skaczę po drzewach, co jest zrozumiałe, bo przecież tylko chłopcy tak potrafią. (Nie rozumiem tego zdania... Czyli, że jest to zrozumiałe, ale tylko chłopacy tak robią? Ona jest przecież dziewczyną... Powinno być chyba niezrozumiałe lub: Mój jedyny przyjaciel Josh powiedział mi kiedyś, że jak nikt skaczę po drzewach, co jest zrozumiałe, bo przecież nie tylko chłopcy tak potrafią.

- Teraz wyglądasz stosownie do sytuacji - mama uśmiechnęła się i wypchnęła mnie z pokoju. Głowa bolała mnie nieustannie a w skroniach pulsowała wzburzona krew. Nerwy?

Jak widzisz nie było zbyt wielu błędów...W ogole ten odcinko-prolog był krótki. Pamiętaj by przed przed ? nie stawiać spacji... No i to co zauważyła Liv... Zwroty grzecznościowe piszemy dużą literą tylko w liście... Troszkę dziwne, że twój bohater ma na imię Josh... Identyczne imię nadała swojemu bohaterowi Rashma ichor Ale to tylko przypadek... Ogólnie nie jest źle... Co do zdjęć to ich nie będę komentować, ponieważ moje też nigdy nie są idealne.

8/10

Czekam na następny odcinek... Jak na początkującą pisarkę jesteś naprawdę dobra

[Volturia]

Jak na pierwsze FS to naprawdę nieźle ( taa, wypowiada się raczkująca w tej kwesti 'pisarka' )
Język jest dobry i dlatego zamierzam tu jeszcze zajrzeć. Oczywiście jakoś zdjęć jest nieco słaba ( polecam ************ )
Nieco za krótkie, ale jak na początek nie będę robiła wyrzutów
Ciesze się, że się przyczyniłaś do pisania ^^

Napisał Giovánni

I wstyd mi, że tutaj weszłem- przecież ja nie mam osiemnastu lat
Ps. Jak dla mnie, to to wcale nie jest +18- nie czuć tutaj żadnych emocji :/

Aaa mi nie Widzicie, Gdy zobaczyłam temat 'Otwórz oczy' +18, od razu zaciekawiłam się co to może być tam natworzone w efekcie, FS miało łagodniejszą wersję, niż autorka sądziła i +18 widnieje praktycznie bez potrzeby. Tu nie wiem jak będzie, ale czekam. pozdrawiam

[Liv]

@Nysia: Sama poprawiasz teksty innych, a ja mam jeszcze poprawiać Twoje?
Btw, Josh to bardzo fajne imię (oprócz FS Rashmy ichor pojawiło się także w FS niepokornej